01无奈多情,终是惜飘零。——宋·赵长卿《江神子•梅》在这纷扰红尘中,多情总被无情恼,每一份深情都似那飘零的花瓣,虽绚烂
【01】数声鶗鴂。又报芳菲歇。惜春更把残红折。雨轻风色暴,梅子青时节。永丰柳,无人尽日飞花雪。莫把幺弦拨。怨极弦能说。天
【01】轻舟短棹西湖好,绿水逶迤,芳草长堤,隐隐笙歌处处随,无风水面琉璃滑,不觉船移,微动涟漪,惊起沙禽掠岸飞。——《采
01却将万字平戎策,换得东家种树书。——宋·辛弃疾《鹧鸪天·有客慨然谈功名因追念少年时事戏作》本想以万言之策平定边疆,为
千里莺啼绿映红,水村山郭酒旗风。南朝四百八十寺,多少楼台烟雨中。——唐·杜牧《江南春》烟雨蒙蒙,江南春色如织。莺啼声声,
01几处早莺争暖树,谁家新燕啄春泥。——唐·白居易《钱塘湖春行》晨曦微露,几抹早莺的啼鸣穿透了薄雾,它们竞相追逐着那抹初
在这个世界上,总有温暖的话语让你感到安慰,像阳光照耀,驱散了心中的阴霾。总有美好的回忆,让你念念不忘,如同一幅幅画卷,珍
01山远翠眉长。高处凄凉。菊花清瘦杜秋娘。——宋·吴文英《浪淘沙·九日从吴见山觅酒》远山如黛,翠色绵延,宛如美人轻蹙的眉
01一片两片雪纷纷,三杯五杯酒醺醺。——宋·邵雍《赏雪吟》雪舞纷飞雪花片片,纷纷扬扬,轻盈地舞动在冬日的天空,一片片,一
01十一年前南渡客,四千里外北归人。——唐·柳宗元《诏追赴都二月至灞亭上》十一年前,我是一位南渡的过客,怀揣着未知与梦想
01风吹一片叶,万物已惊秋。——唐·杜牧《早秋客舍》轻风掠过,携走一叶轻舞,万物似乎在这一刻悄然苏醒,惊觉秋已至。那叶,
【01】夕阳度西岭,群壑倏已暝。松月生夜凉,风泉满清听。樵人归欲尽,烟鸟栖初定。之子期宿来,孤琴候萝径。——【唐】孟浩然
01双影相伴,双心莫违。——唐·李德裕《鸳鸯篇》月光轻抚,两影相依。心与心之间,无需多言,那份默契与深情,如同古木根缠,
01青烟幂处,碧海飞金镜。永夜闲阶卧桂影。——宋·晁补之《洞仙歌·泗州中秋作》青烟轻笼,碧海之上,金镜般明月悠然升起,仿
【01】戍鼓断人行,边秋一雁声。露从今夜白,月是故乡明。有弟皆分散,无家问死生。寄书长不达,况乃未休兵。——唐·杜甫《月
01自消凝,能几花前,顿老相如?——宋·吴文英《高阳台·丰乐楼分韵得如字》月下独酌,思绪渐凝,花开花落间,岁月无声却已悄
01琤然一叶,天下知秋。——宋·辛弃疾《满庭芳·和昌父》午后,林间轻轻响起一声脆响,琤然之音,穿越了喧嚣与浮躁,宣告着秋
【01】独怜幽草涧边生,上有黄鹂深树鸣。春潮带雨晚来急,野渡无人舟自横。——滁州西涧在公元781年的温柔春光里,韦应物漫
01人生如空花,随风任飘浮。——宋·文天祥《还狱》生命,宛若空中绽放的繁花,绚烂而短暂,随风轻舞,飘向未知的远方。这份轻
01红尘飘不到,时有水禽啼。——【唐】裴度《溪居》在这幽静之地,尘世喧嚣仿佛被无形之手轻轻拂去,唯有水禽的啼鸣,穿越宁静
签名:感谢大家的关注